Jest
to proces kompensacji barw obrazu zarejestrowanego przez matrycę dla
temperatury barwowej oświetlenia, jakie towarzyszyło wykonaniu
fotografii.
Pojęcie
balansu bieli jest trudne do zrozumienia z tego powodu, że człowiek, a
właściwie jego oko we współpracy z mózgiem odbiera zawsze kolor biały
jako biały, czerwony jako czerwony etc. – niezależnie od oświetlania
(jego temperatury barwowej). Aparat fotograficzny nie ma takiej
właściwości, więc trzeba mu każdorazowo wskazać co jest białe przy danym
świetle, a on automatycznie rozpozna wszystkie pozostałe kolory.
Ustawienie balansu bieli sprowadza się zatem do wskazania aparatowi co jest w danym momencie (przy danym świetle) białe. Na
rysunku poniżej widzimy jaką temperaturę barwowa ma dany rodzaj światła
i jak w związku z tym aparat widzi biel bez korekty balansu bieli – np.
przy świetle żarówki jest to żółte zabarwienie.
Najpopularniejsze tryby ustawiania balansu bieli w aparatach cyfrowych to:
- automatyczny, oznaczany jako AWB
- światło żarowe (dla temperatury barwowej 3500 K),
- światło jarzeniowe (od 2700 K do 7200 K, białe 3700 K)
- światło słoneczne (5200 K),
- lampa błyskowa (5400 K),
- pochmurno (6000 K),
- cień (8000 K),
- wybór temperatury barwowej w kelwinach,
- według wzorca (manualnie).
Automatyczny Balans Bieli polega
na tym, że aparat znajduje najjaśniejszy punkt w kadrze uznaje go jako
biały i względem niego odczytuje pozostałe kolory.
Pobieranie balansu bieli ze wzorca
(manualny balans bieli) jest najdokładniejszym sposobem „pokazania
aparatowi” co jest białe. Pomiaru dokonujemy zazwyczaj przy pomocy
specjalnej szarej karty odbijającej 18% światła. W większości
zaawansowanych aparatów aby pobrać manualnie balans bieli
wypełniamy kadr ową szarą kartą i wciskamy spust migawki. Zamiast szarej
karty możemy użyć na przykład czystej białej powierzchni.
Warto
zwrócić uwagę, że surowe pliki RAW nie maja zapisanego balansu bieli,
którego ustawienie następuje na etapie obróbki danych zarejestrowanych
na matrycy.